Ο χώρος στάσης των αυτοκινήτων στο αεροδρόμιο Λάρνακας, έχει γίνει χώρος στάθμευσης των εχόντων τα μέσα!

Έφθασα στην Λάρνακα αεροπορικώς χθες Τετάρτη στις 2 το πρωί και στάθηκε αδύνατο να βρω χώρο να σταματήσω το αυτοκίνητο για να φορτώσουμε σε αυτό τις βαλίτσες μας. Και οι δύο πλευρές του δρόμου που περνά μπροστά από την αίθουσα αναχωρήσεων/αφίξεων, ήταν κατειλημμένη από αυτοκίνητα των οποίων οι ιδιοκτήτες ήταν κατά την κυπριακή διάλεκτο «χασιμιοί». Δεν επρόκειτο για άτομα που κατεβήκαν για να φορτώσουν βαλίτσες αλλά για άτομα που χρησιμοποιούν τον χώρο, σαν μέρος για δωρεάν στάθμευσης.
Όταν ρώτησα υπάλληλο της ιδιωτικής εταιρείας φύλαξης του αεροδρομίου μου ανέφερε, εν γνώσει του ή απλά από την απέραντη βλακεία του, ότι ο δρόμος ανήκει στην εταιρεία που διαχειρίζεται το αεροδρόμιο και ότι θέλει κάνει!!!!
Η αστυνομία ήταν και αυτή απούσα και τηλεφώνησα στο 1460 όπου αφού με σύνδεσαν με την αστυνομική διεύθυνση Λάρνακας, ο αστυνομικός που απάντησε στο τηλεφώνημά μου, ανέφερε ότι το γεγονός ήταν ανεπίτρεπτο και ότι θα στείλει κάποιον να το κοιτάξει. Συμφώνησε και αυτός ότι το να είναι κολλητά παρκαρισμένα αυτοκίνητα στον συγκεκριμένο χώρο δεν είναι και το καλύτερο καλωσόρισμα στην χώρα μας. Επισήμανα ιδιαιτέρως επειδή επέστρεφα από Φραγκφούρτη, ότι αν γινότανε αυτό στην Γερμανία οι ιδιοκτήτες όχι μόνο θα έτρωγαν ένα τεράστιο πρόστιμο, αλλά θα έψαχναν για τα αυτοκίνητα τους στην μάντρα της αστυνομίας.
Προχώρησα στο να φωτογραφίσω το χάλι του ΔΗΜΟΣΙΟΥ δρόμου και τα σταθμευμένα αυτοκίνητα και κάποιος «κύριος» με φανερά εχθρικές διαθέσεις και που ήταν από ότι φαίνεται είναι τακτικός θαμώνας του χώρου, προχώρησε να με σπρώξει και να προσπαθήσει να πιάσει την φωτογραφική μηχανή που είχα και να «την σπάσει» όπως μου είπε. Ευτυχώς δηλαδή που δεν είμαι κανένας που «δέρνεται», γιατί μόνο όταν κατάλαβε ότι ούτε να πιάσει την φωτογραφική, ούτε να με «δέρει» όπως έλεγε μπορούσε, κατέφυγε σε υβρεολόγια μπουρδέλου.
Εγώ έβγαλα τις φωτογραφίες μου και τις στέλλω σε όποιους θέλουν να το ερευνήσουν περεταίρω συμπεριλαμβανόμενου και της αστυνομίας, και ναι εγώ μπορώ να πάω στο δικαστήριο και δεν φοβούμαι κανένα να με «δέρει» και να μου βάλει «πόμπες».